พระสุตตันปิฎก

เล่มที่ ๑๐ ทีฆนิกาย มหาวรรค

มีพระสูตรยาว ๑๐ สูตร ส่วนมากชื่อเริ่มด้วย “มหา” เช่น มหาปรินิพพานสูตร มหาสติปัฏฐานสูตร เป็นต้น

เล่มที่ ๑๑ ทีฆนิกาย ปาฏิกวรรค

มีพระสูตรยาว ๑๑ สูตร เริ่มด้วยปาฏิกสูตร หลายสูตรมีชื่อเสียงเช่น จักกวัตติสูตร อัคคัญญสูตร สิงคาลกสูตร และสังคีติสูตร

เล่มที่ ๑๒ มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์

บั้นต้น มีพระสูตรขนาดกลาง ๕๐ สูตร

เล่มที่ ๑๓ มัชฌิมนิกาย มัชฌิมปัณณาสก์

บั้นกลาง มีพระสูตรขนาดกลาง ๕๐ สูตร

เล่มที่ ๑๔ มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์

บั้นปลาย มีพระสูตรขนาดกลาง ๕๒ สูตร

เล่มที่ ๑๕ สังยุตตนิกาย สคาถวรรค

รวมคาถาภาษิตที่ตรัสและกล่าวตอบบุคคลต่างๆ เช่นเทวดามาร ภิกษุณี พราหมณ์ พระเจ้าโกศล เป็นต้น จัดเป็นกลุ่มเรื่องตามบุคคลและสถานที่ มี ๑๑ สังยุตต์

เล่มที่ ๑๖ สังยุตตนิกาย นิทานวรรค

ครึ่งเล่มว่าด้วยเหตุปัจจัย คือหลักปฏิจจสมุปบาท นอกนั้น มีเรื่องธาตุ การบรรลุธรรม สังสารวัฏ ลาภสักการะ เป็นต้น จัด เป็น ๑๐ สังยุตต์

เล่มที่ ๑๗ สังยุตตนิกาย ขันธวารวรรค

ว่าด้วยเรื่องขันธ์ ๕ ในแง่มุมต่างๆ มีเรื่องเบ็ดเตล็ดรวมทั้งเรื่อง สมาธิและทิฏฐิต่างๆ ปะปนอยู่บ้าง จัดเป็น 13 สังยุตต์

เล่มที่ ๑๘ สังยุตตนิกาย สฬายตนวรรรค

เกือบครึ่งเล่มว่าด้วยอายตนะ ๖ ตามแนวไตรลักษณ์ เรื่องอื่นมีเบญจศีล ข้อปฏิบัติให้ถึงอสังขตะ อันตคาหิกทิฏฐิ เป็นต้น จัดเป็น ๑๐ สังยุตต์

เล่มที่ ๑๙ สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค

ว่าด้วยโพธิปักขิยธรรม ๓๗ แต่เรียงลำดับเป็นมรรค โพชฌงค์ สติปัฏฐาน อินทรีย์ สัมมัปปธานพละ อิทธิบาท รวมทั้งเรื่องที่เกี่ยวข้อง เช่น นิวรณ์ สังโยชน์ อริยสัจจ์ ฌาน ตลอดถึงองค์คุณของพระโสดาบันและอา นิสงส์ของการบรรลุโสดาปัตติผล จัดเป็น ๑๒ สังยุตต์ (พึงสังเกตว่าคัมภีร์นี้เริ่มต้นด้วยการย้ำความสำคัญของความ มีกัลยาณมิตร เป็นจุดเริ่มต้นเข้าสู่มรรค)

เล่มที่ ๒๐ อังคุตตรนิกาย เอกะ-ทุกะ-ติกะนิบาต

(ว่าด้วยชุมนุมหมวดธรรมะที่มี ๑, ๒ และ ๓ ข้อ)

เล่มที่ ๒๑ อังคุตตรนิกาย จตุกกะนิบาต

(ว่าด้วยชุมนุมหมวดธรรมะที่มี ๔ ข้อ)

เล่มที่ ๒๒ อังคุตตรนิกาย ปัญจกะ-ฉักกะนิบาต

(ว่าด้วยชุมนุมหมวดธรรมะที่มี ๕ และ ๖ ข้อ)

เล่มที่ ๒๓ อังคุตตรนิกาย สัตตกะ-อัฏฐกะ-นวกะนิบาต

(ว่าด้วยชุมนุมหมวดธรรมะที่มี ๗, ๘ และ ๙ ข้อ)

เล่มที่ ๒๔ อังคุตตรนิกาย ทสกะ-เอกาทสกนิบาต

(ว่าด้วยชุมนุมหมวดธรรมะที่มี ๑๐ และ ๑๑ ข้อ)

เล่มที่ ๒๕ ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ

(บทสวดย่อยๆ), ธัมมปทคาถา (นิยมเรียกอีกอย่างว่า “ธรรมบท” มีบทคาถา ๔๒๓ เรื่อง), อุทาน (พุทธอุทาน ๘๐), อิติวุตตกะ (พระสูตรที่ไม่ขึ้นต้นด้วย “เอวัมเม สุตัง”แต่เชื่อมความเข้าสู่คาถาด้วยคำว่า “อิติ วุจจะติ” รวม ๑๑๒ สูตร), สุตตนิบาต (ชุมนุมพระสูตรชุดพิเศษ ซึ่งเป็นคาถาล้วนหรือมีความนำเป็นร้อยแก้ว รวม ๗๑ สูตร)

เล่มที่ ๒๖ ขุททกนิกาย วิมานวัตถุ

(เรื่องผู้เกิดในสวรรค์อยู่วิมาน เล่าการทำความดีของตนในอดีต ที่ทำให้ได้ไปเกิดเช่นนั้น ๘๕ เรื่อง), เปตวัตถุ (เรื่องเปรตเล่ากรรมชั่วในอดีตของตน 51 เรื่อง), เถรคาถา (คาถาของพระอรหันตเถระ ๒๖๔ รูปที่กล่าวแสดงความรู้สึกสงบประณีตในการบรรลุธรรมเป็นต้น), เถรีคาถา (คาถาของพระอรหันตเถรี ๗๓ รูป ที่กล่าวแสดงความรู้สึกเช่นนั้น)

เล่มที่ ๒๗ ขุททกนิกาย ชาดก ภาคที่ ๑

รวมคาถาแสดงคติธรรมที่พระพุทธเจ้าตรัสเมื่อครั้งเป็นพระโพธิสัตว์ในอดีตชาติ และมีคาถาภาษิตของผู้อื่นปนอยู่บ้าง ภาคแรก ตั้งแต่เรื่องที่มีคาถาเดียว (เอกนิบาต) ถึงเรื่องมี ๔๐ คาถา (จัตตาฬีสนิบาต) รวม ๕๒๕ เรื่อง

เล่มที่ ๒๘ ขุททกนิกาย ชาดก ภาคที่ ๒

รวมคาถาอย่างในภาค 1 นั้น เพิ่มอีก แต่เป็นเรื่องอย่างยาว ตั้งแต่เรื่องมี ๕๐ คาถา (ปัญญาสนิบาต) ถึงเรื่องมีคาถามากมาย (มหานิบาต) จบลงด้วยมหาเวสสันดรชาดก ซึ่งมี ๑,๐๐๐ คาถา รวมอีก ๒๒ เรื่อง บรรจบทั้งสองภาค เป็น ๕๔๗ ชาดก

เล่มที่ ๒๙ ขุททกนิกาย มหานิทเทส

ภาษิตของพระสารีบุตรอธิบายขยายความพระสูตร ๑๖ สูตร ในอัฏฐกวรรคแห่งสุตตนิบาต

เล่มที่ ๓๐ ขุททกนิกาย จูฬนิทเทส

ภาษิตของพระสารีบุตรอธิบายขยายความพระสูตร ๑๖ สูตร ในปารายนวรรคและขัคควิสาณสูตร ในอุรควรรค แห่งสุตตนิบาต

เล่มที่ ๓๑ ปฏิสัมภิทามรรค (ทางแห่งความแตกฉาน)

ภาษิตของพระสารีบุตรอธิบายข้อธรรมที่ลึกซึ้งต่างๆ เช่นเรื่อง ญาณ ทิฏฐิ อานาปาน อินทรีย์ วิโมกข์ เป็นต้น อย่างพิสดาร เป็นทางแห่งปัญญาแตกฉาน

เล่มที่ ๓๒ ขุททกนิกาย อปทาน ภาคที่ ๑

คาถาประพันธ์แสดงประวัติโดยเฉพาะในอดีตชาติ เริ่มด้วยพุทธาปทาน (ประวัติของพระพุทธเจ้า) ปัจเจกพุทธาปทาน (เรื่องราวของพระปัจเจกพุทธเจ้า) ต่อด้วยเถราปทาน (อัตตประวัติแห่งพระอรหันตเถระ) เรียงลำดับเริ่มแต่พระสารีบุตร ตามด้วยพระมหาโมคคัลลานะ พระมหากัสสปะ พระอนุรุทธ พระปุณณะมันตานีบุตร พระอุบาลี พระอัญญาโกณฑัญญะ พระปิณโฑลภารทวาชะ พระขทิรวนิยเรวตะ พระอานนท์ ต่อเรื่อย ไปจนจบภาค ๑ รวม พระอรหันตเถระ ๔๑๐ รูป

เล่มที่ ๓๓ ขุททกนิกาย อปทาน ภาคที่ ๒

คาถาประพันธ์แสดงอัตตประวัติพระอรหันตเถระต่ออีกจนถึงรูปที่ ๕๕๐ ต่อนั้น เป็น เถรีปทานแสดงเรื่องราวของพระอรหันตเถรี ๔๐ เรื่อง เริ่มด้วยพระเถรีที่ไม่คุ้นนาม ๑๖ รูป ต่อด้วยพระเถรีที่ สำคัญเรียงลำดับคือพระมหาปชาบดีโคตมี พระเขมา พระอุบลวรรณา พระปฏาจารา พระกุณฑลเกสี พระกีสา โคตมี พระธรรมทินนา พระสกุลา พระนันทา พระโสณา พระภัททกาปิลานี พระยโสธรา และท่านอื่นๆ ต่อไปจน จบ ครั้นจบอปทานแล้ว ท้ายเล่ม ๓๓ นี้ มีคัมภีร์ พุทธวงศ์ เป็นคาถาประพันธ์แสดงเรื่องของพระพุทธเจ้าในอดีต ๒๔ พระองค์ที่พระพุทธเจ้าพระองค์ปัจจุบันเคยได้ทรงเฝ้าและได้รับพยากรณ์จนถึงประวัติของพระองค์เองรวม เป็นพระพุทธเจ้า ๒๕ พระองค์ จบแล้วมีคัมภีร์สั้นๆ ชื่อ จริยาปิฎก เป็นท้ายสุด แสดงพุทธจริยาในอดีตชาติ ๓๕ เรื่องที่มีแล้วในชาดก แต่เล่าด้วยคาถาประพันธ์ใหม่ ชี้ตัวอย่างการบำเพ็ญบารมีบางข้อ